توسط : عزتالله رادمنش درگذشت
عزتالله رادمنش، استاد پیشکسوت رشتۀ تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد ۲۹ مهر چشم از جهان فروبست. عزتالله رادمنش متولد ۱۳۲۶ بود و کارشناسی تاریخ و تمدن اسلامی را سال ۱۳۴۹ از دانشگاه فردوسی مشهد دریافت کرد، کارشناسی ارشد را از دانشگاه سوربن فرانسه و دکتریش در تحلیل جامعهشناسی و فلسفه تاریخ از دیدگاه ابنخلدون را نیز سال ۱۳۵۵ از دانشگاه سوربن پاریس دریافت کرد. تاریخ در قرآن، سبکهای تاریخی و نظریه نژادی تاریخ، کلیات عقاید ابن خلدون در باره فلسفه تاریخ و تمدن، قرآن جامعهشناسی اتوپیا، انقلاب و ابتذال، تاکتیکهای جنگی پیامبر اسلام، مکتبهای تاریخی و تجددگرایی تاریخ، سیاست عباسیان، گلماژیرو (رمان تاریخی)، آدم و نظامهای طاغوتی، حرکت در نظام ماتریالیستی برخی از آثار به جا مانده از عزتالله رادمنش هستند.
حسین آبادیان، پژوهشگر تاریخ معاصر و استاد تاریخ دانشگاه بینالمللی امام خمینی قزوین در صفحه فیسبوک خود درباره درگذشت عزتالله رادمنش نوشته: «با نهایت تأسف و تأثر استاد آزاده ما دکتر عزتالله رادمنش روز ۲۹ مهرماه ۱۴۰۴ از دنیا رفت. رادمنش مردی شریف بود، با آرمانهای خود زیست و در این راه از همان نیمههای دهۀ ۶۰ به بعد با ناملایمات روحی، جسمی و مالی فراوان روبهرو شد. داستان گروه تاریخ دانشگاه بهشتی باید روزی نوشته شود، ماجرا هرچه بود دکتر رادمنش از این گروه رفت اما اشتباهی بزرگ مرتکب شد. به رغم توصیههای دوستانه برخی شاگردان وفادارش، او به دانشگاه مشهد رفت که معلوم بود چه سرنوشتی در انتظارش خواهد بود. دیری نپایید که دستگیر و بازداشت شد، ممنوعالتدریس گردید و وقتی در ابتدای دهۀ ۷۰ با حمایت دکتر مصطفی معین و برخی همکارانش در وزارت علوم به پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی رفت، دیگر آن استاد رادمنشی نبود که ما بعد از بازگشایی دانشگاه دیده بودیم. او به کلی از نظر روحی در هم شکسته بود و اصلاً سخن نمیگفت. رادمنش که هستیاش را از دست داده بود تنها میگفت زندان برای من مهم نبود اما خیلی به من توهین کردند، خیلی. گویا انتظارش را نداشت و حتی تصور نمیکرد با وی چنین رفتاری کنند، دلداری دادنهای ما هم زخمش را عمیقتر میکرد. داستان زندگی دکتر رادمنش، داستانی است پرآب چشم و روزی باید نگاشته شود. روانشان شاد باد که واقعاً با «عزت» زیست و سرمشق آزادگی برای بسیاری دانشجویانش بود.»
