توسط : گزارش شب دانشکده ادبیات و علوم انسانی
هشتصدوبیست دومین شب از شب‌های مجلۀ «بخارا» به مناسبت نودمین سال تأسیس دانشگاه تهران، به دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی اختصاص داشت که عصر شنبه ۴ اسفند با حضور محمدرضا شفیعی‌کدکنی، ژاله آموزگار، منصوره اتحادیه، نصرالله پورجوادی، حکمت‌الله ملاصالحی و علی دهباشی در تالار فردوسی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی برگزار شد.
ژاله آموزگار در این مراسم گفت: «چه افتخاری بالاتر از این برای من که در سالگرد ۹۰ سالگی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به عنوان پیشکسوت در این جایگاه قرار بگیرم و هم‌صدا با شما این یادمان را شادباش بگویم و به آن افتخار کنم. به نظر من دانشگاه تهران تنها یک موسسۀ آموزشی نیست بلکه یک میراث فرهنگی به حساب می‌آید که برجسته‌ترین دانشمندان ما آموزش‌یافتگان ساحت مقدس آن هستند. در دورانی که مفاخر ما در این دانشگاه حضور داشتند، عرق ایران‌دوستی و علاقه به پیشرفت ایران در وجود آن‌ها سرشار بود. دریغ و هزار دریغ است که در سال‌های اخیر آغوش ما جای امنی برای جوانان این سرزمین نشد. آغوش ما باید امن و گرم می‌بود تا جگرگوشه‌های‌مان ترک‌مان نکنند و استعدادهای درخشان‌شان را به دیاری دیگر نبرند. نسل ما رفت و با دست پر برگشت ولی نسل جدید نتوانستند، دانسته‌های‌شان را در خدمت ایران قرار دهند. دعا کنیم و تلاش کنیم جوانان عزیز ما دوباره انگیزه بیابند. به آنان اطمینان بدهیم که نیازمندشان هستیم و اجازه دهیم اظهار نظر کنند. شعارهای ما نباید صرفاً شعار باشند. کاش آنان هم می‌توانستند مانند من بگویند: من خوشبختم. آری من یکی از خوشبخت‌ترین‌های این روزگارم. چون گذشت سالیان عمرم با همۀ پستی و بلندی‌ها باز هم بر وفق مرادم بوده است. چنان بر وفق مرادم بوده است که از گذشته‌ام شرمنده نباشم و به مختصر خدمتی که کرده‌ام، افتخار کنم.»
نصرالله پورجوادی، استاد فلسفه دانشگاه تهران هم در این مراسم گفت: «ژاله آموزگار گفت دانشگاه تهران به خصوص دانشکدۀ ادبیات در واقع فقط یک مرکز آموزشی نبوده بلکه یک مرکز فرهنگی در کشور بوده و این کاملاً درست است. من ۶۲ سال قبل برای نخستین‌بار در یک کنسرت ایتالیایی که در این سالن برگزار شد، شرکت کردم و آن زمان اولین حضورم در این‌جا بود. من دورۀ لیسانسم را در آمریکا، فلسفه خواندم و دورۀ فوق‌لیسانس و دکتری را در دانشگاه تهران گذراندم. صحبت کردن دربارۀ گروه فلسفه دانشگاه تهران نمی‌تواند بدون ذکر نام دکتر یحیی مهدوی باشد. یحیی مهدوی کسی بود که گروه فلسفه را در دانشگاه تهران تأسیس کرد. مهدوی فلسفه را برای فلسفه می‌خواست. فلسفه برای او وسیله‌ای برای تبلیغ ایدئولوژی، دین و مرام نبود. فلسفه متعلق به تمدن‌هاست و ایران یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های بزرگ جهان را دارد.»
هم‌چنین منصوره اتحادیه، استاد پیشین تاریخ دانشگاه تهران در این مراسم گفت: «زمانی که من تدریس در دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی را آغاز کردم، یکی از نکات بی‌نظیر علاقۀ دانشجویان به تاریخ بود. شور دانشجویان در آن زمان بی‌نظیر بود. متأسفانه آن شوری که ما تجربه کردیم، امروز وجود ندارد. نباید به تاریخ سطحی بنگریم، نباید مسائل را سیاه و سفید ببینیم. مورخ بسیاری از مسائل و مشکلات را نمی‌داند، مورخ قاضی نیست باید احتیاط کند و انصاف و منطق داشته باشد.»
استاد محمدرضا شفیعی‌کدکنی هم در این مراسم در سخنان کوتاهی با ابراز خوشحالی از حضور بین هم‌کارانش گفت: «من به این‌جا آمده‌ام تا شماها را ببینم. از همۀ شما استادان محترم و دانشمندان بزرگ مملکت عذر می‌خواهم و از همه کسانی که اظهار لطف کردند، تشکر می‌کنم. شما همه بهتر از من می‌دانید که این دانشکده تقریباً بخش اعظم مفاخر ایران را به عنوان استاد یا دانشجو در خود جای داد که ایران همیشه به آن‌ها افتخار خواهد کرد.» حکمت‌الله ملاصالحی، علی رواقی و جواد اصغری، رئیس دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران دیگر سخنرانان این مراسم بودند.
