توسط : معصومه مهرآور، کارشناس ارتباطات اورژانس بابل در یک اقدام پر از عشق و محبت و وظیفه‌شناسی جان یک نوزاد و مادرش را در ارتفاعات بابل نجات داد. فیلم دقایق مکالمه و علمیات امدادرسانی این کارشناس اورژانس در فضای مجازی، موجی از ابراز محبت را به سمت معصومه مهرآور، مامایی که نجات‌گر این عملیات بود، جاری کرد.
رمضانی، رئیس اورژانس ۱۱۵ دانشگاه علوم‌پزشکی بابل در توضیح ماجرا گفته که طی تماس تلفنی با مرکز اورژانس، وضع حمل خانم باردار در منطقه برف‌گیر جاجن بخش بابل‌کنار بابل گزارش شد که پس از ۲۵ دقیقه طاقت‌فرسا و تلاش بی‌وقفه کارشناس ارتباطات اورژانس ۱۱۵ دانشگاه علوم پزشکی بابل منجر به نجات جان مادر و فرزندی به نام عبدالله شد.
او گفته که این اتفاق در مناطق بالادست بخش بابل‌کنار در منطقه برف‌گیر جاجن افتاد که با وجود بسته بودن مسیر عبور به علت بارش شدید برف امکان انتقال مادر به مرکز درمانی میسر نبود و مادر در منزل فرزند خود را به دنیا آورد. این ماجرا از آنجایی دلهره‌آور شد که هم جان نوزاد و هم جان مادر در خطر بود چون هم نوزاد بعد به دنیا آمدن گریه نمی‌کرد و هم جفت از مادر خارج نشده بود که با تلاش خانم مهرآور، کارشناس اورژانس ۱۱۵ بابل اقدامات مشاوره‌ای به پدر خانواده داده شد و جان مادر و فرزند نجات پیدا کرد.
این مسئول اضافه کرد: پس از انجام مشاوره تلفنی، آمبولانس ۱۱۵ بابل از پایگاه هلیدشت و هلال‌احمر به مکان مورد نظر رسیدند و مادر و فرزند را به بیمارستان ۱۷ شهریور مرزیکلا منتقل کردند که پس از انجام مراقبت‌های لازم و برطرف شدن خطر ترخیص شدند. با تولد این نوزاد، این خانواده دارای ۲ فرزند دختر و ۱ فرزند پسر شد.
اما معصومه مهرآور، کارشناس ارتباطات اورژانش ۱۱۵ بابل هم از زاویه‌ای دیگر ماجرا را شرح می‌دهد. او گفته که چهارشنبه‌شب در تماس با عوامل اورژانس بابل از زایمان یک زن اتباع در ارتفاعات برف گرفته بابل مطلع شدیم. بعد از اینکه کودک متولد شد با همراه بیمار که بر بالین او بود تماس گرفتم و جویای حال نوزاد شدم. گفت: هنوز نوزاد گریه نکرده و جفت در شکم مادر باقی است.
او ادامه داد: با شنیدن این جمله به دلیل اینکه ماما هستم، دانستم که اگر اقدامات فوری صورت نگیرد، امکان از دست دادن مادر و نوزاد وجود دارد. بدون درنگ امدادرسانی از راه دور را آغاز کردم.
معصومه مهرآور که یک مامای حرفه‌ای است و ۲۲ سال سابقه مامایی دارد و تنها ۶ سال است که به اورژانس بابل پیوسته در گفت‌وگو با رکنا تاکید می‌کند: نوزادان در بدو تولد و در ۲۸ روز اول دچار یک مرگ زودرس می‌شوند که ناشی از عدم رسیدگی‌های اولیه در زمان تولد است. مانند اینکه اگر گریه نکند و بدنش ماساژ داده نشود، امکان از دست دادن نوزاد در روز‌های بعدی وجود دارد.
او که مادر یک دختر ۱۹ ساله است، لحظه احیای نوزاد را اینگونه تعریف کرد: تمام تلاشم را کردم تا به پدر نوزاد شیوه به گریه انداختن نوزاد را از راه دور آموزش بدهم و تا صدای گریه نوزاد را نشنیدم از تلاش نایستادم. در دقایقی پدر، دقیقاً متوجه نمی‌شد که باید چه کاری را انجام دهد. به او گفتم کودک را به آغوش مادر بسپار و در ادامه من و مادر نوزاد تلاش کردیم. بهترین لحظه همان ثانیه‌ای بود که صدای گریه نوزاد بلند شد. شنیدن صدای گریه نوزاد، ذوق را در تمام وجودم جاری کرد و شادی مادر، هدیه‌ای بود که به قلبم داده شد.
مهرآور در پاسخ به این سوال که پیش از این هم جان کسی را این‌طور نجات داده است یا نه؟ گفت: بله سال ۹۹ هم یک پسربچه دوونیم‌ساله که در دریا درحال غرق شدن بود را با کمک‌های به موقع توانستم از مرگ نجات بدهم.
او با لبخندی شیرین و حال خوبی که از تولد این نوزاد داشت، جریان نام‌گذاری نوزاد تازه متولد شده را اینگونه تعریف کرد: بعد از نجات مادر و نوزاد، کمی با خانواده گفت‌وگو کردیم، گپ‌وگویی شاد که در آن لحظات متوجه شدم، نجات‌گر یک مادر و نوزاد افغانستانی بودم. به پدر گفتم: «پیشنهاد می‌دهم اسم پسر تازه متولد‌شده‌تان را کوروش بگذارید»، ولی او اصرار داشت که نام نوزاد را عبدالله بگذارند زیرا از قبل با مادرش به این تصمیم رسیده‌اند. عبدالله در روز برفی بابل در شرایط سخت به دنیا آمد و امیدوارم که زندگی آرام و شادی داشته باشد.
رنگ‌زمینه
