جمشید عندلیبی، نوازنده پیشگام عرصۀ نینوازی که مشهورترین و ماندگارترین اثرش، نواختن نی در قطعۀ «نی نوا» ساختۀ حسین علیزاده است، سهشنبه ۱۵ اسفند در ۶۶ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت.
جمشید عندلیبی (متولد ۱۲ اسفند ۱۳۳۶) در ۱۰ سالگی آموزش موسیقی را با ساز آکاردئون در کلاسهای فرهنگ و هنر وقت سنندج که مسئول آن حسن کامکار بود، شروع کرد. سپس به عضویت گروه نوجوانان و ارکستر بزرگسالان فرهنگ و هنر سنندج درآمد و در کنار آموزش و تعالیم مختلف موسیقی به همراه ارکستر بزرگسالان اجرای کنسرت داشت. عندلیبی تحتتأثیر تکنوازیهای نی حسن کسایی به ساز نی علاقهمند شد و بدون استاد شروع به یادگیری این ساز کرد. سال ۱۳۵۴ در آزمون ورودی دانشکدۀ هنرهای زیبا دانشگاه تهران که برعهده نورعلی برومند بود در رشتۀ موسیقی پذیرفته شد و با آشنایی با حسین عمومی به ادامه فراگیری تکنیکهای این ساز پرداخت. او ردیف موسیقی ایرانی را نزد هنرمندانی چون نصرالله ناصحپور، نورعلی برومند و محمدرضا لطفی فرا گرفت. عندلیبی پس از تشکیل گروه عارف با حضور پرویز مشکاتیان و حسین علیزاده به عضویت این گروه درآمد و سال ۱۳۶۰ برای تکمیل تکنیکهای پیشرفته نوازندگی نی نزد حسن کسایی در اصفهان رفت.
این هنرمند فقید موسیقی ایرانی در طول زندگی خود علاوه بر تولید چندین اثر موسیقایی در پروژههایی چون «بیداد»، «نوا»، «دستان»، «دود عود»، «آسمان عشق»، «یاد ایام»، «رسوای دل»، «پیام نسیم»، «دل مجنون» و «سرو چمان» با محمدرضا شجریان همکاری نزدیک داشت. او علاوه بر نوازندگی در کار آهنگسازی نیز فعال بود و آلبومهای «میهمان تو»، «پاییز نیزار» و «مونس جان» از جمله فعالیتهای او در زمینۀ آهنگسازی است.
عندلیبی همچنین قطعات ابوالحسن صبا را با نی و به صورت ردیف آموزشی تنظیم و نواخته است. اجراهای زندهیاد جمشید عندلیبی با استاد محمدرضا شجریان و شهرام ناظری، او را به یکی از نوازندگان مشهور نی نزد ایرانیان بدل کرد و تکنوازی نی پروژۀ ماندگار «نی نوا» اثر حسین علیزاده هم به عهدۀ مرحوم عندلیبی بود که بسیاری از مخاطبان موسیقی این هنرمند را با چنین اثر معتبری میشناسند. موسیقی «نی نوا» از جمله ملودیهای معتبر و ارزشمند تاریخ موسیقی ایران است که به واسطۀ حضور هنرمندانی چون حسین علیزاده با خلاقیت و استادی منحصربهفرد و جمشید عندلیبی با تکنوازی سحرانگیزی که در حوزۀ نینوازی انجام داده همچنین جمعی دیگر از نوازندگان شاخص موسیقی کشورمان توانست جایگاه رفیعی میان مخاطبان پیدا کند.