محمدرضا عارف، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس بنیاد امید ایرانیان با انتشار بیانیهای به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی صراحتاً هشدار داد که تداوم شیوه حکمرانی فعلی بر کشور، نتیجهای جز سرمایهسوزی و تعمیق روزافزون شکافها و بحرانهای مختلف ازجمله بحران مشارکت و به تبع آن بحران مشروعیت و ناکارآمدی در پی نخواهد داشت. از اینرو، معتقدم قبل از آنکه دیر شود باید صدای انذار و هشدار مردم، دلسوزان و ایراندوستان را شنید و ایران را از خطرات گوناگونی که با آن روبهرو است با اصلاح شیوه حکمرانی نجات داد چه آنکه هر چه زمان بگذرد، امکان اصلاح سختتر خواهد شد.
در این بیانیه آمده است: رهبر فقید انقلاب به عنوان برجستهترین مرجع دینی و فقیه عصر خویش، آنگاه که با ارجاع به مردم و برگزاری رفراندوم، نوع حکومت و نظام برآمده از آن انقلاب را مبتنی بر رای مردم تعریف کرد برای اولین بار در تاریخ این کشور، تعیینکنندگی و موسس بودن «جمهور» را در قاب و قالب «جمهوری اسلامی ایران» به منصه ظهور رساندند. هرچند عدهای که در انقلاب ۵۷ نه نقشی اساسی ایفا کردند و نه فهمی جامع و دقیق از مطالبات تاریخی ایرانیان داشتند، فرصتطلبانه به دنبال نشستن بر سر سفره انقلاب و برقراری حکومت اسلامی به جای جمهوری اسلامی بودند تا بدون ارجاع به آرای عمومی و نقش بنیادین مردم بتوانند بر مناصب تکیه بزنند. عارف در ادامه افزود: آنچه از معدل اقدامات صورت گرفته توسط حاکمیت در برابر رفتارها و کنشهای مردم برآورد میشود، نشاندهنده آن است که حاکمیت نتوانسته در برابر همراهیهای موثر مردم با انقلاب در شرایط سخت و دشوار، اقدام قابل توجهای انجام دهد و وظایفی که میثاق مشترک مردم و حاکمیت یعنی قانون اساسی بر عهدهاش گذاشته است را به درستی انجام دهد. چرا نباید از خود بپرسیم که چرا و چگونه صندوق رای به عنوان منبع مشروعیت بخش جمهوری اسلامی از آن اهمیت و جایگاه و با آن میزان استقبال به وضعیت کنونی دچار شود؟ آیا نباید حذف و طردهای متوالی، ایستادگی در مقابل مطالبات ملی و البته برخی ناوفاداریها و خلف وعدهها را به عنوان مبانی امیدسوزی در کشور و نظام بدانیم؟ به رغم تمامی تلاشهایی که در ادوار مختلف بعد از انقلاب توسط مسئولان به ویژه در دو دهه اول انقلاب صورت گرفت هنوز با شاخصهای یک کشور توسعهیافته فاصله معناداری داریم.
همچنین در این بیانیه تاکید شده که مطمئناً یکی از شاخصهای توسعهیافتگی کشور که اتفاقاً از آرمانهای اولیه انقلاب ۵۷ بود، موضوع «آزادی» است. متاسفانه بعد از انقلاب اسلامی جریانی به دنبال قدسی کردن برخی اشخاص و حتی نهادهای درون نظام برآمدند و به تبع آن، مانع از هر گونه نقد و انتقاد شدند و در صورت هر نوع مواجهه و نگاه انتقادی با برخوردهای امنیتی روبهرو شدند، در صورتی که خواسته بزرگ انقلابیون ۵۷ قدسیزدایی از اشخاص و نهادها بوده است.
رئیس بنیاد امید ایرانیان خطاب به مردم ایران گفت که تجارب این فرزند کوچک ملت از حضور در عرصههای مختلف و شناختی که از عرصه جهانی، منطقهای و تهدیداتی که از جانب دشمنان تاریخی ملت و کشور ایران دارم، مرا انذار میدهد که این نکته را به مردم عزیزمان در میان بگذارم که تنگناها و مصائبی که با آن روبهرو هستند نباید آنها را از سیاستورزی هوشمندانه، مسئولانه و ملی و حضور جدی در صحنههای انقلاب و سرنوشتساز نظیر انتخابات به سمتوسوی بیتوجهی، منازعه و تقابل با حاکمیت پیش ببرد. تجارب تاریخی جهانی و ملی به ما یادآور میشود که همچنان باید از روزنههای موجود نهایت استفاده را برد و با حضور در صحنههایی که میتواند سرنوشت کشور را تغییر دهد، مانع از میدانداری تفکری که با جمهوریت مخالف است، شویم. باید از ایران و منافع آن در سختترین شرایط نیز دفاع کرد و از پیشروی خطرآفرینان ایران ویرانکن جلوگیری کنیم.