توسط : درباره میراثی که ماندگار شد
به قلم؛ علی باخرد؛ بازرس حزب کارگزاران سازندگی ایران
اکبر هاشمی‌رفسنجانی، یکی از برجسته‌ترین و موثرترین سیاستمداران تاریخ معاصر ایران، نمادی از تدبیر، میانه‌روی و توسعه‌گرایی در سیاست و اقتصاد کشور به شمار می‌رود. او که از پایه‌گذاران انقلاب اسلامی و یکی از معماران اصلی نظام جمهوری اسلامی بود، نقش بی‌بدیلی در مدیریت بحران‌ها و پیشبرد سیاست‌های سازنده در دوران حساس تاریخ ایران ایفا کرد.
هاشمی‌رفسنجانی در دوران ریاست‌جمهوری خود با تاکید بر بازسازی اقتصادی پس از جنگ تحمیلی، تلاش برای تقویت زیرساخت‌های کشور و سیاست خارجی تنش‌زدا، توانست مسیر تازه‌ای در توسعه کشور ایجاد کند. نگاه او به توسعه، نگاهی جامع و متوازن بود؛ توسعه‌ای که اقتصاد، فرهنگ، سیاست و اجتماع را به طور همزمان در بر گیرد.
یکی از ویژگی‌های شاخص هاشمی‌رفسنجانی، تعادل در عمل و تصمیم‌گیری بود. او همواره به عقل‌گرایی و عمل‌گرایی پایبند بود و این دو اصل را به عنوان مبنای سیاست‌گذاری خود قرار می‌داد. این ویژگی، هاشمی را به چهره‌ای ماندگار در تاریخ سیاست ایران تبدیل کرد. او به خوبی توانست میان تئوری و عمل هماهنگی ایجاد کند و در تصمیم‌گیری‌های خود، نیازهای واقعی جامعه و شرایط موجود را مدنظر قرار دهد.
هاشمی‌رفسنجانی همچنین از معدود سیاستمدارانی بود که به نقش و اهمیت تحزب و تشکیلات سیاسی باور داشت. چنانچه یاران و شاگردان ایشان با تاسیس حزب کارگزاران سازندگی، الگویی از یک حزب توسعه‌گرا و عمل‌گرا را به منصه‌ظهور رساندند. این حزب با رویکردی متعادل و تخصص‌محور، توانست نقش مهمی در تبیین و اجرای سیاست‌های توسعه‌محور ایفا کند.
یکی دیگر از جنبه‌های برجسته شخصیت هاشمی‌رفسنجانی، توانایی او در ایجاد همگرایی میان گروه‌ها و جریان‌های سیاسی مختلف بود. او به عنوان یک پل ارتباطی میان جناح‌های مختلف عمل می‌کرد و تلاش داشت تا از تشدید اختلافات در میان احزاب و گروه‌ها جلوگیری کند. این ویژگی، او را به شخصیتی وحدت‌بخش در سیاست ایران تبدیل کرد.
هاشمی‌رفسنجانی، با نگاهی پراگماتیک و واقع‌گرایانه، سیاست را به عنوان یک علم عملی و اجرایی می‌دید. او بر این باور بود که تصمیمات سیاسی باید براساس واقعیت‌های عینی جامعه اتخاذ شوند. این رویکرد عملگرایانه، او را در طول سال‌ها به سیاستمداری اثرگذار و ماندگار تبدیل کرد.
با گذشت سال‌ها از درگذشت آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، میراث او همچنان در سیاست و توسعه کشور مشهود است. نگاه جامع‌نگر و تعادل‌محور او، الگویی برای سیاستمداران آینده ایران خواهد بود. هاشمی‌رفسنجانی، نه‌تنها سیاستمداری برجسته بلکه معمار مسیر توسعه‌ای بود که هنوز هم در سپهر سیاسی ایران می‌درخشد.
هرچند این مسیر در کوران وقایع با فرازونشیب‌هایی همراه باشد اما بنا به خواست و مطالبه مردم و نیز ضرورت تعالی ایران آینده، غیرقابل چشم‌پوشی خواهد بود.
