گزارش نشست “وفاق ملی و کارآفرینی” که با حضور “سیدحسین مرعشی” و “فیروزه صابر” برگزار شد
گروه سیاسی: چهارمین نشست از سلسله نشستهای «وفاق ملی» به عنوان یکی از پیشنشستهای همایش سراسری وفاق ملی این بار با موضوع «وفاق ملی و کارآفرینی» در معاونت راهبردی ریاستجمهوری و با حضور حسین مرعشی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران، فیروزه صابر مؤسس بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان به همراه جمعی از کارشناسان و فعالان این حوزه برگزار شد. سیدحسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران، نخستین سخنران این نشست بود و با بیان اینکه به طور خلاصه وفاق به معنی اولویت دادن منافع ملی بر منافع فردی و جناحی است، تأکید کرد: باید این درک به وجود بیاید که اگر طرف رقیب موفق به بهبود شرایط اقتصادی و یا سرمایه اجتماعی میشود، همه از جمله خود ما نیز در آن سهیم بوده و منتفع میشویم.
دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران با تأکید بر اینکه یکی از مهمترین خصلتهای کارآفرینی، شکار فرصتهاست و گاهی اوقات فرصتها خیلی سریع از دسترس خارج میشوند، افزود: نیروها باید ظرفیت موفقیت رقیب را در خودشان ایجاد کنند، در غیر این صورت امکان رشد را از دست میدهند. امروز دکتر پزشکیان با خلوص نیت موضوع وفاق را مطرح کردهاند اما معنی وفاق را نباید واگذاری بخشی از مسئولیتهای رسمی دولت به جناح رقیب تعریف کنیم، باید با طرف مقابل وارد گفتوگو شویم و این نگاه را به وجود بیاوریم که هر کس برنده شد، کشور برنده شده است. گروهها و دولتها به جای ایجاد رقابت و انکار یکدیگر باید به سمت انباشت تجارب و دستاوردها حرکت کنند.
هر کس برنده شد کشور برنده میشود
در ادامه سخنرانی مرعشی در این نشست، وی بر لزوم احصای پستهای سیاسی و تفکیک آنها از دیگر مناسب بروکراتیک و تکنوکراتیک دولتی یا حکومتی تاکید کرد و افزود: پستهای سیاسی باید محدود و معین باشند و نباید با تغییر دولت یا مجلس همه مدیران مملکت جابهجا شوند؛ برخی مدیران دولتی، استاندارها و یا معاونین سیاسی و امنیتی در استانداریها، پستهای سیاسی هستند؛ اما معاون بهداشت وزارت بهداشت یا رئیس شستا سیاسی نیست؛ ما اگر همین کار را از دل وفاق بیرون بکشیم و پستهای سیاسی را تعیین تکلیف کنیم، کار بزرگی اتفاق افتاده است. وی با اشاره به تجارب خود به عنوان کارآفرین یا در فعالیتهای خیریهای و مسئولیتهای دولتی، اظهار کرد: مخالفتهای زیادی از سمت گروههای مختلف برای انجام کارها وجود داشت و با این حال توانستم بسیاری از آنها را به ثمر برسانم زیرا در اینگونه امور نیازمند داشتن یک حوصله و سعه صدر فراوان و ناامید نشدن و در گام بعدی گفتوگو هستیم زیرا خیلی وقتها گفتوگو میتواند زمینهساز همدلی وسیع باشد. دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران با آوردن مثال از تجربههای خود در کرمان، داشتن یک تیم منسجم بلندمدت و گروه و تشکیلات پایدار و دغدغهمند را عامل دستاوردهای توسعهآفرین قبلی در کرمان خواند و افزود: علاوه بر آن تعریف کردن همکاری مشترک بین نیروهای موثر و بخشها، روش دیگری برای ایجاد وفاق است و در مجموع باید به نحوی فرصتها را با منافع عمومی هماهنگ کنیم که هر کس برنده شود، کشور برنده اصلی باشد.
وفاق استفاده مشترک از ظرفیتهای متقابل است
در ادامه نشست وفاق و کارآفرینی در مرکز بررسیهای استراتژیک، فیروزه صابر، مؤسس بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان به بیان دیدگاههای خود پرداخت و با اشاره به اینکه وفاق در واقع استفاده مشترک از ظرفیتهای متقابل و همدلی، همکاری و سازگاری مثبت است، افزود: وقتی وفاق صورت میگیرد که تعادل و توازن در کنار موقعیت برابر وجود داشته باشد. وفاق ملی همسوست با فرآیند مشارکت مردم و مردمسالاری و دادرسی بنابراین هر آنجا که ما شکافی را در کشور شاهد باشیم و شکافی را افزایش بدهیم این ضد وفاق است. وی با بیان اینکه شکاف زیاد بین مردم و حاکمیتف مانع تحقق وفاق میشود و باید برای رسیدن به این هدف تغییراتی را ایجاد کنیم، ادامه داد: در مسیر توسعه دولت نباید رقیب باشد و به خاطر همین مساله در برخی کسبوکارها شاهد ترس از بزرگ شدن هستیم. در این مسیر البته نباید از تشکلگرایی غافل شد چراکه برای تقویت جامعه مدنی و توسعه اجتماعی، چارهای جز تشکلگرایی نداریم. مؤسس بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان ادامه داد: با نگاهی مجوزمحور و صرفا از بالا نمیشود به آن توازن و تعادل لازم برای تشکلیابی و مشارکت جامعه و مردم و استفاده از ظرفیتهای متقابل گروههای مختلف رسید. صابر عنوان کرد: لازمه توسعه فردی ذهن متشکل است، لازمه وفاق و توسعه اجتماعی هم تشکلگرایی و تشکلیابی جامعه به شکل کمی و کیفی است. بنابراین مجموعههای اجتماعی باید مستقل بمانند و دولت باید زمینهسازی شکلگیری گروههای اجتماعی مختلف و متشکل شدن آنها را به عهده بگیرد. صابر براساس تجربه خودشان در حوزه کارآفرینی و کارآفرینی اجتماعی یکی از مهمترین ابزارها برای ذینفعسازی گروههای مختلف در حل مسائل و قدرت متشکل را شفافیتِ تشکلها و نهادهای مدنی عنوان کرد و افزود: شفافیتِ تشکلها سیگنال ذینفعسازی برای قدرت متشکل است و امکان همراهسازی افراد و ایجاد اعتماد در گروههای مختلف و نهادهای عمومی را فراهم میکند.