توسط : به‌قلم محمد مهاجری؛ فعال اصولگرا
به روز تحلیف ریاست‌جمهوری مسعود پزشکیان به‌عنوان نهمین رئیس‌جمهور ایران نزدیک می‌شویم و اشاره به چند مهم خالی از لطف نیست:
چیدمان کابینه چهاردهم. قرار بر این شده که حدود ۶۰ درصد کابینه آقای پزشکیان جوان و زیر ۵۵ سال باشند. بنابراین شاید این پرسش برای جامعه پیش آید که آیا جوانگرایی می‌تواند راندمان کار و خروجی مثبتی را در پی داشته باشد؟ پاسخ مثبت است. قطعاً حضور افراد کمتر از ۵۵ سال به شرط اینکه دارای تجربه مدیریتی و تحصیل‌کرده باشند به سود کشور است چون ذهن پردازشگر دارند و به دلیل ارتباط با دنیای روز بهتر می‌توانند با نیازهای مردم و کشور ارتباط برقرار کنند.
عملکرد درست یک کابینه و دولت. اگر دولت ترکیبی از سلیقه‌های مختلف سیاسی باشد قطعا موفق‌تر خواهد بود. حتی اگر می‌خواهد فقط از اصلاح‌طلبان نیز حضور داشته باشند هم باید از سلایق مختلف این جناح استفاده کند. به علاوه باید دولت سمت و سویی روشن و شفاف داشته باشد. مثلا اگر می‌خواهد توسعه‌محور باشد دقیقا شاخص‌های توسعه و راه‌های رسیدن به آن را شفاف توضیح دهد.
وجود نیروهای تندرو در مجلس دوازدهم و احتمال سنگ‌اندازی برای تایید صلاحیت وزرای پیشنهادی. متاسفانه نیروهای تندرو مجلس نه فقط برای دولت بلکه برای نظام دردسر درست کرده و می‌کنند اما تصور من این است که اکثریت مجلس با پزشکیان همراه خواهد شد.
باخت سعید جلیلی در انتخابات ریاست جمهوری و هجمه طیف وابسته به او به جریان برنده رقیب. معتقدم آقای سعید جلیلی خودش نمی‌داند، بازیچه است اما این را می‌داند که هرگز رییس جمهور نمی‌شود و همین برایش یک عقده و غصه است. بخش‌هایی از حاکمیت هم او را کوک می‌کنند تا حرف‌هایی بزند. او تاریخ مصرف دارد.
قهر طیف گسترده‌ای از جامعه با انتخابات و برگرداندن آنها. اگر کرامت انسانی به جامعه برگردد، قهرها هم آشتی می‌کنند. کرامت از راه تامین نیازهای معیشتی، موثر دانستن آنها، پرهیز از تندروی‌ها در موضوع حجاب، آزاد شدن اینترنت و… حاصل می‌شود.
تاثیر مشارکت بر نگاه دنیا به ایران. کشورهایی مثل عربستان و شیوخ منطقه خلیج فارس، اعتبارشان را از مردم نمی‌گیرند و سعی می‌کنند با قدرت اقتصادی خودشان را به دنیا اثبات کنند اما ایران در طول ۴۵ سال گذشته، منافع ملی و امنیت ملی خود را در شکل مردم‌سالاری نشان داده. طبیعی است با این پیش‌فرض، دنیا ما را با افزایش مشارکت می‌سنجد.
