درباره بیانیه ۱۱۰ فعال سیاسی و فرهنگی
نوید حسینیون، عضو شورای استان خراسان رضوی حزب کارگزاران سازندگی ایران
درحالی که فضای سیاسی کشور بیش از گذشته در دوگانه شرکت یا عدم شرکت در انتخابات دوقطبی میشود، بیانیه ۱۱۰ فعال اجتماعی و سیاسی مبنی بر نگاه اصلاحی- توسعهای به انتخابات میتواند روزنه کوچک جدیدی در شرایط موجود باشد. صندوق رای در دنیای امروز وسیلهای است برای تعیین خواستههای جامعه، در کشورهای توسعهیافته با توجه به چارچوبهای اساسی خود سعی میکنند که طیف بیشتری از تفکرات مختلف جامعه را در گردونه صندوق انتخابات وارد کنند تا هم نظرات مختلف شنیده شود و هم جامعه با وزنکشی تفکرات متفاوت قوی و توانمندتر شود. در کشور ما اما متاسفانه این وسیله (صندوق رای) از دو جهت مورد هجمه قرار گرفته، اول به واسطه قوانین سختگیرانه و محدودکننده که با نظارت استصوابی امکان حضور تفکرات و صداهای مختلف را بسته و رقابت را از بین برده، کارآمدی در ساختارهای حاکمیت را دچار فرسایش و سرخوردگی را در جامعه نهادینه کرده و دوم از طرف کسانی که صندوق را هدف نهایی در نظر گرفته و الزامات قبل و بعد صندوق را نادیده میگیرند. حضور و عدم حضور را حیثیتی کرده و عدم حضور مردم را نتیجه استراتژی و پیروزی خود میدانند. بدون شک ضربهای که دسته اول به صندوق رای و فرآیند توسعه و دموکراسی زدهاند، قابل قیاس با دسته دوم نیست. بیانیه ۱۱۰ فعال اجتماعی و سیاسی از این جهت مورد توجه است که نقش صندوق رای و انتخابات را با توجه به الزامات قبل و بعد فرآیند انتخابات مورد بررسی و موشکافی قرار میدهد، واقعبینی درخصوص انتخابات با ساختار نابرابر موجود را کنار نمیگذارد، مشکلات حضور در انتخابات با شرایط موجود را میپذیرد، به سرخوردگی جامعه و شهروندان به جهت ناکارآمدی ساختارهای موجود احترام میگذارد و با کنشگری مسئولانه سعی در ساختن راه و روشی جدید برای ایجاد دالان باریک آزادی و محدود کردن قدرت را در دستور کار قرار میدهد. در سیاست باید شیوه و راهحل برای گذر از مشکلات را ساخت، بیان اینکه ما در فرآیندهای سیاسی موجود بدون ارائه راهحل جدید شرکت نمیکنیم، اولین پیامی که به جامعه میدهد این است که کنشگر سیاسی هیچ ایده و چشماندازی برای آینده ندارد و این بیآینده بودن از حدف شدن توسط حاکمیت هم خطرناکتر است. فعال سیاسی باید بستههای متنوع و متعدد برای جامعه داشته باشد. نمیشود از این انتخابات تا انتخابات بعدی فعال فضای مجازی باشد و هیچ ایده و راهحلی به جامعه برای حل مشکلات ارائه ندهد، نهادهای مدنی را تقویت نکند، در مناسبات خرد و کلان کشور مشارکت نکند و بعد در انتظار تاثیرگذاری مفید باشد.