توسط : بلاتکلیفی فیلم “پیرپسر”
بلاتکلیفی اکران فیلم «پیرپسر» با وجود صدور پروانه نمایش با واکنش اکتای براهنی، کارگردان فیلم مواجه شده که در یادداشتی سرگشاده به مدیران سینمایی هشدار داده هرچه زودتر و قبل از درز نسخه قاچاق، وضعیت اکران فیلم را مشخص کنند. این در حالی است که سازمان سینمایی اعلام کرده بود که این فیلم مشکلی برای اکران ندارد و بهار امسال روی پرده خواهد رفت.
اما چندی بعد همایون اسعدیان، دبیر شورای صنفی نمایش گفت که این فیلم با وجود دریافت پروانه نمایش همچنان نمیتواند اکران شود و توضیح داد: فیلم «پیر پسر» با وجود داشتن پروانه نمایش به دلیل بروز اختلاف میان دو پخشکننده، فعلا قراردادی در شورای صنفی نمایش ندارد.
همایون اسعدیان با اشاره به اختلاف میان دو پخشکننده این فیلم گفت: بهرغم اینکه اعلام شده فیلم «پیرپسر» توسط دفتر پخش عامریان فیلم اکران میشود اما بین دو پخشکننده یک اختلاف (حقوقی) وجود دارد و به همین دلیل با وجود اینکه این فیلم با همان مدت زمان بیش از سه ساعتی خود پروانه نمایش دارد فعلا قراردادی در شورا برای آن ثبت نشده تا مساله پخشکننده برطرف شود.
حالا کارگردان این فیلم که اکران آن را بلاتکلیف میداند بدون اینکه اشارهای به اختلاف میان پخشکنندگان کند، یادداشت گلایهآمیزی نوشته و با انتقاد از اینکه دو ماه از صدور پروانه نمایش فیلم میگذرد اما هنوز خبری از اکران آن نیست، نوشته است:«دهنها یخ کردند! فرصتها سوختند! خسته کردید همه ما را! آقایان شوراهای مختلف ارشاد و صنفی نمایش و یا… چه میکنید با پیرپسر؟ پروانه نمایش فیلم دو ماه است که صادر شده؛ اما معلوم نیست چرا هر بار که نوبت به اکران میرسد؛ بهانهای تازه نیز از راه دیگر میرسد… اکنون چندین هفته است، معطل تشکیل جلسه شورای صنفی هستیم. چرا؟»
او با انتقاد از اینکه اکران فیلم به دفعات به تعویق افتاده و حدود دو ماه است که این کار به تعویق میافتد، ادامه داد: «از همان نیمه شبی که نمایش فیلم پیرپسر در بخش تبعیدی خارج از مسابقه فجر شور و هیجان اعجاب نگیزی در بینندگان برانگیخت، لطف دوستان شورای پروانه نمایش نیز نثار ما شد و پروانه نمایش صادر شد اما بعد ما با انواع سنگاندازیها از سوی دوست و دشمن مواجه بودهایم.
همه ما به امید اینکه بالاخره آن روز اکران برآید؛ سکوت کردیم؛ اما عملا از نوبت اکران عید به اکران دوم عید و بعد به اردیبهشت ماه حواله داده شدیم و باز از اردیبهشت به خرداد! بعد گفتند بعد از فیلم فلانی که نشد و باز گفته بودند بعد از فیلم بهمانی که آن نیز نشد. حالا هم که چند روزی از خرداد ماه گذشته اما کسی اصلا به روی مبارک خود نمیآورد. مگر میشود این صنعت اداره سینما این قدر فشل و بیدر و پیکر شده باشد که شورای صنفی نمایش آن چندین هفته معطل ابلاغ جلسه بماند؟ کسی هم نیست که در فقدان وجود این شورا لاقل کار اکران خلقالله را راه بیندازد.»
اکتای براهنی با انتقاد از اینکه مدیران سازمان سینمایی، اکران این فیلم را منوط به تصویب آییننامه اکران و درجهبندی سنی میکنند از اینکه از پخش تیزر فیلم در سینماها جلوگیری به عمل آمده، ابراز ناراحتی کرد و افزود: آقایان ارشادی! شما که به این فیلم علامت +۱۸ هم الصاق کردهاید پس چرا حتی جلوی پخش تیزرهای تبلیغ پخشکننده را در سالنهای سینما گرفتید؟ وقتی شما به فیلمی برچسب +١٨ میدهید دیگر چرا در مقابل سوال خبرنگاران درباره اکران پیرپسر موضوع اکران ما را به بعد از تبیین آییننامه ارزیابی سنی موکول میکنید؟ مگر قرار است در آییننامه فرضی شما، فیلم ما را با +۵۰ سال اکران کنند؟ شما پروانه نمایش صادر کردید! و با کمک اعضای شورای پروانه نمایش، سانسور و یا اصلاحی هم که در کار نیست؛ پس اصل موضوع چیست؟ نکند که این پروانه نمایش نیز مثل خیلی چیزها شعاری و نمایشی است تا روزی بالاخره نسخهای از فیلم از گوشه کنار نامعلومی بیرون بزند و عدویی سبب خیر مخالفان شود و اصلا دیگر حتی صورت مساله اکران را هم برای شما پاک کند و آن وقت خوشا به حال شما که مجوز پیرپسر را قهرمانانه و بیسانسور دادهاید و از اکران آن هم خبری نیست. پس خلاص! چهار سال نگهداشتن یک فیلم در کشو و دور از محیط فرصتطلب مجازی، معجزه است. من هر روز نگران این مطلب هستم و شما هر هفته دست دست میکنید!
براهنی با انتقاد از بروکراسی و قوانین پیچیده حاکم بر سازمان سینمایی تاکید کرد: «این بروکراسی و قواعد کهنه واقعا یک شوخی زشت با کرامت بشریت است. بیش از ۲۰ سال که در محیط ارشاد رفتوآمد دارم و هر بار این بروکراسی پیچیده تکرار میشود و هر بار یکی جلوی ما مینشیند و با استانداردهای مهمانداران هواپیمایی قطر و امارات از ما میخواهد درک کنیم و میگوید: راستی چرا نمیفهمید که اینجا ایران است؟ صبر کنید. و اگر بگوییم چهار سال صبر کافی نیست، میگویند درهای خروج اضطراری قفل نیست و وقتی شما در حال خروج هستید، میگویند به آنها که قبل از شما پرت شدهاند، بگویید راه برای گفتوگو باز است! برگردند تا دوباره پرتشان کنیم! و نهایتا اینکه گویند سنگ لعل شود در مقام صبر آری شود ولی به خون جگر شود.
