جمال‌جان؛ کمی هم سخت‌گیری کن

بدرقه ابدی “جمال اجلالی”

مراسم تشییع جمال اجلالی در حالی برگزار شد که اشک و لبخند به یاد آن مرحوم درهم آمیخته بود، هنرمندان پیشکسوت یکی پس از دیگری از مردی یاد کردند که «همه تلخی‌های زندگی را با شیرینی وجودش تاب می‌آورد» و حالا رفتنش، تئاتر، سینما و تلویزیون ایران را به سوگ نشانده است.
مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد جمال اجلالی، بازیگر روز گذشته ۱۰ تیرماه با حضور جمعی از هنرمندان، خانواده و دوستداران این هنرمند فقید در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد.
علی دهکردی- مدیرعامل خانه سینما- با بیان خاطراتی از همکاری‌های هنری خود با اجلالی گفت: جمال عزیز حتی در سخت‌ترین شرایط فیلمبرداری و تمرینات تئاتر با شوخ‌طبعی خاص خود فضایی سرشار از نشاط ایجاد می‌کرد. به یاد دارم گاهی با جملاتی مثل «پدرسوخته» خطابمان می‌کرد اما هیچ‌کس از این سخنان ناراحت نمی‌شد چون همه می‌دانستیم این زبان مخصوص و محبت‌آمیز خود او بود.
او از برنامه‌ریزی برای برگزاری مراسم بزرگداشتی درخور شأن این هنرمند در خانه سینما و خانه تئاتر خبر داد و ابراز کرد: به زودی گردهمایی‌ای ترتیب خواهیم داد تا همه دوستداران جمال فرصت یابند، خاطرات خود را با او بازگو کنند. اصغر همت- بازیگر سینما و تئاتر- که اجرا این مراسم را برعهده داشت ابتدا با چشمانی اشک‌بار و لحنی آکنده از احساس، خاطرات نیم قرن دوستی و همکاری خود را با اجلالی اینگونه روایت کرد: امروز روز سختی برای همه ماست. از اولین باری که جمال عزیز را در دانشکده هنرهای زیبا دیدم، سال‌های زیادی می‌گذرد. آن روز مرداد ماه سال ۵۳ بود، من تازه قبولی دانشکده را گرفته بودم و برای دیدن اجرای پایان‌نامه آقای محمود هاشمی به سالن رفته بودم. ناگهان جوان قدبلندی با کلاه لبه‌دار و دستمال گردن وارد صحنه شد و تمام سالن را به خنده انداخت. در آن لحظه با خودم گفتم این چه هنر عجیبی است که یک نفر فقط با ورود به صحنه می‌تواند چنین شادی بیافریند؟ بعدها فهمیدم که جمال اجلالی، سمبل شوخ‌طبعی و شادی در دانشکده هنرهای زیباست.
او با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی منحصر به فرد اجلالی ادامه داد: جمال تنها کسی بود که در این پنج دهه ندیدم از کسی دلخور باشد یا کینه‌ای به دل بگیرد. آنقدر مهربان و صمیمی بود که گاهی ما به شوخی به او می‌گفتیم «جمال جان، کمی هم سخت‌گیری کن!» اما او همیشه با همان لبخند همیشگی پاسخ می‌داد. به راستی که در توصیف او باید گفت: «این همه تلخ، این همه شیرین».
این بازیگر در پایان با تشکر از همسر و خانواده اجلالی به ‌پاس سال‌ها مراقبت و همراهی از این هنرمند، از جامعه تئاتر خواست تا یاد و خاطره او را همیشه زنده نگه دارند.
خواهر زنده‌یاد جمال اجلالی نیز در بخشی از این مراسم با بیان خاطراتی از برادرش، فضای سالن را آکنده از احساس کرد و گفت: جمال همیشه فردی شیک‌پوش و با وقار بود. حتی در ساده‌ترین شرایط هم با کت و شلوار و دستمال گردن حاضر می‌شد. او عاشق هنر و زندگی بود و این عشق را به همه اطرافیانش منتقل می‌کرد. امروز به همه شما می‌گویم که اگر هزار بار هم زندگی کنم، باز می‌خواهم در کنار جمال باشم و از او مراقبت کنم. وی همچنین از تصمیم خانواده برای اهدای هزینه‌های مراسم به مؤسسات خیریه از جمله محک خبر داد و از همه حاضران برای همراهی و همدردی تشکر کرد. مراسم تشییع این بازیگر پیشکسوت با نوای موسیقی سنتی ایرانی همراه بود.