توسط : بزرگداشت امیرهوشنگ جزیزاده در اصفهان
بزرگداشت استاد امیرهوشنگ جزیزاده، نقاش پیشکسوت و از چهرههای ماندگار هنر معاصر ایران، شامگاه جمعه ۲۵ مهر در عمارت سعدی اصفهان برگزار شد؛ آیینی سرشار از احترام، مهر و یادآوری، همراه با رونمایی از کتاب «کمال حسن»، نمایش مستند «بهای عشق» و افتتاح نمایشگاه آثار تازه استاد با عنوان «اتاق من در ۹۲ سالگی».
هنرمندی از تبار روشنایی
اردشیر مجردتاکستانی، هنرمند و پژوهشگر هنرهای تجسمی، در این مراسم با اشاره به خاطرات خود از دیدار با استاد جزیزاده گفت: «سالها پیش در دوران فعالیت در هنرستان و دانشگاه، آثار استاد جزیزاده برای ما همواره الهامبخش بود. رنگهای لطیف، طرحهای استوار و روح زندهای که در کارهای وی جریان دارد از او شخصیتی متمایز و کمنظیر ساخته است. در آن دوران، بسیاری از اساتید بزرگ هنر نگارگری همچون شادروان استاد فرشچیان نیز همواره از دقت قلمگیری و ترکیببندیهای استاد جزیزاده یاد میکردند و توصیه داشتند شاگردان، آثار او را با دقت مطالعه کنند. من خود در سالهای جوانی بارها در موزۀ هنرهای ملی ایران، آثار استادان پیشین را مرور میکردم و در میان همه آنها، طرحهای جزیزاده جایگاه ویژهای داشت.» مجردتاکستانی، استاد جزیزاده را بهعنوان یکی از ارکان ماندگار نگارگری ایران دانست و گفت: «امیرهوشنگ جزیزاده از تبار روشنایی است؛ هنرمندی که عمر خود را وقف کشف معنا، رنگ و زیبایی کرده است. او از نسلی است که در سکوت کار میکرد و در پی نام و نان نبود بلکه حقیقتی درونی را در قالب نقش و رنگ به جهان عرضه میکرد. در آثار او هیچ تصنعی نیست؛ هر خط، هر رنگ، بازتاب تجربهای زیسته است. جزیزاده نقاشی است که در آثارش زمان متوقف میشود. او به ما آموخته که نقاشی تنها مهارت نیست بلکه نوعی زیستن و اندیشیدن است. هر اثرش، برگی از دفتر عمر و تجربههای انسانی اوست. اگر از نگارگری معاصر سخن بگوییم، نام جزیزاده در کنار بزرگانی چون فرشچیان میدرخشد. او پلی است میان سنت و نوگرایی، میان خیال ایرانی و بیان امروزین. او هنوز در ۹۲ سالگی در جستوجوی کشف است، نه تکرار. چنین روحی در هنر امروز کمیاب است و باید قدر آن را دانست.» مجردتاکستانی در پایان تأکید کرد: «بزرگداشت امروز، بزرگداشت انسانی است که با فروتنی، صبوری و عشق، بیش از ۷ دهه از عمر خود را صرف آفرینش کرده است. استاد جزیزاده، چراغی است که هنوز در خانۀ هنر اصفهان میدرخشد و ما موظفیم این روشنایی را برای نسلهای آینده زنده نگه داریم.»
پس از سخنان مجردتاکستانی، مستند «بهای عشق» به کارگردانی حامد قصری به نمایش درآمد. این فیلم روایتی شاعرانه از زندگی، نگاه و جهان درونی استاد جزیزاده است؛ هنرمندی که در ۹۲ سالگی همچنان با شوق و تأمل به خلق ادامه میدهد. در این مستند، گوشههایی از خلوت هنری استاد، گفتوگوهایی دربارۀ فلسفه رنگ، معنا، زیبایی و تصاویری از کارگاه و آثار او به نمایش درآمد که با استقبال حاضران همراه شد.
میراث جاودانه اصفهان
مهدی جمالینژاد، استاندار اصفهان نیز در سخنانی با ابراز خرسندی از حضور در جمع هنرمندان گفت: «بسیار خرسندم که امشب در کنار چهرههایی هستم که هر یک سرمایههای بیبدیل فرهنگ و هنر این سرزمیناند. دیدار با استاد جزیزاده، اسطوره هنر نگارگری ایران، برای من یادآور سالهایی است که در شهرداری اصفهان، توفیق آشنایی و دیدار با ایشان را داشتم. اصفهان تنها شهر آثار تاریخی نیست بلکه شهر خالقان آثار است. اگر به بناها و میراثفرهنگی خود میبالیم، باید بدانیم که ارزشمندتر از این آثار، خالقان آنها هستند. استادانی چون امیرهوشنگ جزیزاده و محمود فرشچیان، روح زنده و هویت این شهرند. صادقانه باید بگویم در حق بسیاری از بزرگان هنر کوتاهی کردهایم. من بارها خدمت استاد رسیدهام و از نزدیک شاهد شور و عشق ایشان بودهام، اما همچنان احساس میکنم کاری درخور شأنشان انجام ندادهایم. هنرمندان زنده، میراث زنده ما هستند و باید قدرشان را در زمان حیاتشان بدانیم.»جمالینژاد سپس از برنامههای حمایتی استان برای پاسداشت هنر و مهارت سخن گفت و در پایان با تأکید بر لزوم حفظ آثار استاد جزیزاده گفت: «پیشنهاد میدهم بنیادی برای ثبت و نگهداری آثار و روایت زندگی استاد جزیزاده ایجاد شود تا میراث او برای آیندگان باقی بماند. استاد جزیزاده با عشق به اصفهان و ایران زیسته است و ما باید این عشق را به نسلهای آینده منتقل کنیم. او از جمله هنرمندانی است که نهتنها آثارش، بلکه روح و روش زیستنش برای همیشه در تاریخ هنر ایران ماندگار خواهد بود.»
در ادامه آیین، مجری برنامه بخشهایی از کتاب تازه منتشرشده «کمال حسن» را برای حاضران قرائت کرد؛ کتابی که با نگاهی پژوهشی به سیر زندگی، آثار و اندیشههای استاد جزیزاده میپردازد. پس از آن، گروه موسیقی قطعاتی از موسیقی سنتی را در وصف مقام هنری و انسانی استاد اجرا کردند. نغمههای دلنشین سازوآواز، فضای سالن را سرشار از احساس احترام و شور کرد و با استقبال گرم حاضران همراه شد. در پایان این آیین، از کتاب «کمال حسن» بهطور رسمی رونمایی شد. سپس حاضران به نگارخانۀ عمارت سعدی رفتند تا نمایشگاه شخصی استاد با عنوان «اتاق من در ۹۲ سالگی» افتتاح شود؛ مجموعهای از آثار تازه هنرمند که بازتاب ذهن، تنهایی، تأمل و نگاه شاعرانه او در سالهای اخیر است. در هر تابلو، رنگها به گفتوگو نشستهاند و بیننده را به جهانی از درون و معنا دعوت میکنند؛ جهانی که تنها از دل ۹۲ سال تجربه و عشق برمیخیزد. برگزاری آیین بزرگداشت امیرهوشنگ جزیزاده، یادآور ضرورت پاسداشت هنرمندان زنده و حفظ میراث فرهنگی و معنوی آنان در حافظه جامعه است. این مراسم، نهتنها تجلیل از یک نقاش و نگارگر هنرمند بلکه ادای دینی بود به نسلی از هنرمندان که با فروتنی، خلوص و عشق، چراغ هنر ایران را روشن نگه داشتهاند؛ نسلی که هنوز در سکوت و رنگ در پی حقیقت و زیبایی است.
