توسط : مارگارت اتوود چگونه تن به خاطره نویسی داد؟
♦️مارگارت اتوود، نویســنده ای تحسین شده از دل کاناداست که در ســال های اخیر بیشــتر برای رمانهای «سرگذشــت ندیمه» و «وصیت ها» شــناخته می شود، شاید تجسم واقعی یک «رمان نویس تأثیرگذار» باشــد. زنی ٨٥ ســاله که هنوز حتی در مکالمه های روزمره ، آن انرژی ســرکش و کنجکاوی هیجان انگیز داســتان هایش مشــهود اســت.
نگرانی های اتوود
مارگارت اتوود در ســوپرمارکت محلی اش واقع در تورنتو مشغول خرید مواد غذایی است و این کار بیش از معمول طول می کشــد. دلیلش این نیست که نویســنده رمان «سرگذشت ندیمه» در ماه جاری میلادی ۸۶ساله می شود بلکه به این دلیل است که دارد منشاء هر کالا را پیش از آن که در چرخ خریدش بگذارد، بررســی می کند. اتوود یک فعال پرشور محیط زیستی اســت اما در حال حاضر بیش از آن که نگران مســافت هوایی باشــد، نگران تحریــم هر چیزی اســت که از آن ســوی مرز آمریکا می آید.
❇️ ناشرانش تمام تلاششان را می کنند تا مانع از خسته شدنش شوند اما این کار تقریب ًا غیرممکن است. به تازگی برایش باتری تنظیم کننده ضربان قلب، کار گذاشته اند (برای همین قهوهاش بــدون کافئین اســت) و دارویی مصــرف می کند کــه اگر در معرض آفتاب قرار بگیرد، پوســتش آبی می شود. اتوود از سال ١٩٦١ به طور میانگین هر ســال یک کتاب منتشــر کرده است؛ از رمان های محبوبی چون «چشــم گربــه،» «عروس دزد،» «گریس نامرئی،» «آدمکش کور،» سه گانه «آدام دیوانه» تا آثار کلاسیک و نمادینی مانند «سرگذشت ندیمه» و دنباله آن به نام «وصیت نامه ها.»
حرف هایی با چاشنی طعنه
در نهایت اتوود با این شــرط به نوشتن کتاب جدید تن داد که صرفا زندگینامه نباشــد بلکه همان طور که در زیرنویس آن آمده «نوعی خاطرات» باشــد. این نویسنده توضیح می دهد: «خاطرات همان چیزهایی اســت که می توانــی به یاد بیاوری و آن چه بیشــتر به یاد می ماند، فاجعه هــا و کارهای احمقانه اســت.» کتاب به سبک بی پیرایه و صریح، مقاله هایش نوشته شــده و دهه ها را یکی یکی می پیمایــد: دوران رکود اقتصادی، جنگ جهانی دوم، مک کارتیسم، ترور جان اف. کندی، یازدهم سپتامبر، جنگ عراق، «ترامپیسم» و همه گیری کرونا همه در آن به نحوی حضور دارند.
❇️ فرقه هــواداران «اتوود» پیش گو و قدیس قرن بیســت ویکم به طور پیوســته در حال رشد اســت. او در سال ٢٠١٩ به نخستین زن نویسنده ای تبدیل شد که پس از تونی موریسون، در ٢٠ سال اخیر، تصویرش روی جلد مجله «تایم» رفت. نام او هر ســال در گمانه زنی هــای نوبل ادبیات مطرح می شــود، هرچند همین محبوبیت احتما ًلا شانسش را کم می کند.
