توسط : الزام گذار به نظم دسترسی باز در حکمرانی
جنگ ۱۲ روزه با حمله وحشیانه اسرائیل به کشورمان و دخالت آمریکا جهت نابودی زیرساختهای هستهای بار دیگر نشان داد که زندگی در منطقه پر تنش خاورمیانه و تامین امنیت پایدار کشور ممکن نیست مگر با رجوع به توانایی داخلی و احترام و اهمیت گذاشتن به تک تک ایرانیان با هر نوع سبک زندگی و سلیقه. بدون شک اگر اجماع ملی ایرانیان بر نفع خشونت و اتحاد در برابر حمله خارجی و همدلی داخلی نبود شاید روزهای بسیار سختتری برای ایرانمان رقم میخورد. جنگ ۱۲ روزه نشان داد که ما ایرانیان با وجود تبعیض و ناکارآمدی و سیاستهای اشتباه داخلی در موقع بحران میتوانیم با نگاه باز و آیندهنگری و وطندوستی کشورمان را در برابر خطر حفظ کنیم. بدون شک این حس ملی نیازمند محافظت با مجموعهای از اقدامات اساسی شامل اصلاحات اساسی در نهادها و ساختارهای حکمرانی، رفع ناکارآمدی و تبعیضها و گام نهادن در رفع بیاعتمادی جامعه و ایجاد ساختاری برای رسیدن به توسعه پایدار است. داگلاس نورث، برنده جایزه نوبل اقتصادی در سال ۱۹۹۳ میلادی در کتاب خشونت و نظمهای اجتماعی، مساله کشورها برای رسیدن به توسعه را نیل جوامع از حکمرانی با دسترسی محدود به شیوه حکمرانی با نظم دسترسی باز میداند. در حکمرانی با دسترسی باز، رقابت سیاسی و اقتصادی است که ثبات جامعه را حفظ میکند، انبوهی از سازمانها و تشکلهای متنوع و فراگیر باعث به وجود آمدن جامعه مدنی پویا میشود و حاکمیت قانون و حفظ حقوق مالکیت باعث به وجود آمدن عدالت و برابری میگردد. اگر مبنا و الزام حفظ یکپارچگی ایران باشد باید همه مردم ایران با تفکرات و سلایق مختلف در تصمیمگیریها دخالت داده شوند، نمیتوان مبنای تصمیمات و سیاستگذاری را در قالب یک تفکر و سبک زندگی محدود کرد. جنگ ۱۲ روزه ثابت کرد برای زندگی در منطقه پرتنش خاورمیانه باید به سمت حکمرانی بر مبنای توسعه با همراهی ملتی آگاه رفت، دیگر با سیاستهای محدودکننده و تبعیصآمیز بر مبنای محدودیت برای زندگی اجتماعی و اقتصادی بسته و کشیدن دیوار دور کشور نمیتوان به امنیت پایدار رسید. باید با اخد تصمیمات سخت مجموعهای از اقدامات اساسی در حوزه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی به سمت حکمرانی با نظم دسترسی باز رفت. نظمی که در آن بنیان جامعه با حفظ وحدت در بالا و رسمیت شناختن کثرت در سطوح مردم بتواند از بحران موجود عبور کند.
