توسط : “کیانوش عیاری”
در سال‌های گذشته روایت تاریخ معاصر ایران، تنها بر عهده تلویزیون بود. بارها روایت‌های عاشقانه‌ای در بستر تاریخ پرفرازونشیب ایران روایت شد که بیشتر آنها در مناسبت‌ها از تلویزیون پخش می‌شد و چه‌بسا ماندگار هم نشد. بماند که در این بین؛ سریال‌هایی مانند شب دهم، در چشم باد، روزگار قریب و مدار صفردرجه، جز آثاری بودند که توانستند جدای از مضمون سیاسی، اجتماعی، جایگاه ویژه‌ای در بین مخاطبان خود در دهه ۸۰ به دست بیاورند.
با گذشت چندین سال از ساخت سریال «شهرزاد» و ظهور پلتفرم‌های متعدد، تاریخ معاصر ایران دوباره به بستری برای روایت عاشقانه‌ها تبدیل شده است. سریال‌هایی چون «خاتون» تینا پاکروان، «جیران» حسن فتحی، «رهایم کن» شهرام شاه‌حسینی نیز عاشقانه‌هایی بودند که در بستر تاریخ معاصر ایران به تصویر کشیده شدند و مخاطبان را با خود همراه کردند. این علاقه با گذشت زمان نه‌تنها کم‌رنگ نشده است، بلکه بیش‌ازپیش به آن پرداخته می‌شود، کمااینکه این روزها شاهد سریال «تاسیان» به روایت تینا پاکران در بستر تاریخی قبل از انقلاب اسلامی هستیم. همچنین نرگس آبیار با سووشون سیمین دانشور می‌خواهد، عاشقانه سیاسی دیگری برایمان روایت کند. سریالی که مبارزات مردم شیراز را به تصویر بکشد. اما نباید از «کوچه دختران غم» علی جعفری‌آبادی گذشت که روایتی متفاوت از دهه ۵۰ شمسی را ارائه می‌دهد. این سریال ابتدا قرار بود به‌عنوان فیلم سینمایی و با نام «مسیح پسر مریم» در جشنواره فیلم فجر سال ۱۴۰۰ شرکت کند اما به دلیل عدم کسب مجوزهای لازم، امکان حضور در این جشنواره را پیدا نکرد و حالا بعد از سه سال توقیف به صورت یک مینی‌سریال سه‌قسمتی منتشر شد.
کیانوش عیاری کارگردانی که آثاری تاثیرگذار مانند سریال «روزگار قریب» در بستر تاریخ معاصر ایران ساخته است؛ او درباره روی آوردن کارگردان‌ها به روایت قصه‌هایشان در بستر تاریخ معاصر به خبرنگار صبا میگوید: پرداختن به دوره معاصر ایران با توجه به اینکه از آن گذر کرده‌ایم کار بی‌دردسرتری است. چراکه می‌توان جامعه و مشکلات‌اش را راحت‌تر به چالش کشید. شاید یکی از دلایل علاقه‌مندی کارگردان‌ها به این شکل از روایت قصه‌هایشان همین باشد. در کنار آن به نظر می‌رسد مردم با چنین فضاهایی ارتباط زیادی برقرار می‌کنند. چراکه فضای نوستالژی و روایت درام در آن فضا هنوز برای مخاطب جذاب است». کارگردان «روزگار قریب» درخصوص مشکلات ساخت آثار تاریخی معتقد است: «شاید از نظر برخی، طراحی لباس و پوشش شخصیت‌های در آثار قبل از انقلاب بی‌دردسر باشد، ولی از نظر من کار دشواری است. به طور مثال، در «روزگار قریب» ما مجبور بودیم برای شخصیت فرح پهلوی حجاب کامل بگذاریم و این مساله روی واقعیت قصه تاثیرگذار بود. خالق «خانه پدری» ادامه می‌دهد: «این روزها به واسطه حضور هوش مصنوعی در صنعت سینما، کمتر کسی نگران هزینه‌های ساخت آثار تاریخی است. همین امر هم می‌تواند دلیلی برای باز شدن راه کارگردان‌ها به دستمایه قرار دادن دوران تاریخی در آثارشان باشد».عیاری با بیان اینکه با وجود تمامی محدودیت‌ها همچنان به ساخت سریال‌های تاریخی علاقه‌مند است میگوید: «با تمامی محدودیت‌هایی که این سال‌ها برایم فراهم شده است، اما هنوز به فضای کار تاریخی علاقه‌مند هستم. البته نه در حد «روزگار قریب»، چون واقعاً توان وارد شدن به شرایط سخت و سنگین ساخت «روزگار قریب» را ندارم. ولی کار بعدی که می‌خواهم انجام به سال ۱۲۸۷ یعنی ۱۱۰ سال پیش برمی‌گردد که تاریخ معاصر به حساب می‌آید چون ماشین وجود دارد. «خر لنگ» درباره فوران اولین چاه نفت در مسجدسلیمان است. سیناپس کار آماده است و هنوز در مرحله تکمیل نگارش فیلمنامه هستیم».
