توسط : “سیدحسین مرعشی”
گروه سیاسی: در روزهایی که گذشت سیدحسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران، در دو موضع متفاوت اما مکمل، دیدگاه‌ها و توصیه‌های خود را درباره مسیر پیش‌روی کشور ارائه داد. او در میزگرد سیاسی «تلاقی» ایرنا با حضور سیدشهاب‌الدین طباطبایی، عضو حقیقی شورای اطلاع‌رسانی دولت و دبیرکل حزب ندای ایرانیان به تحلیل الزامات دولت آینده پرداخت و چندی قبل از آن نیز طی بازدیدی از خبرگزاری ایرنا، در گفت‌وگویی اختصاصی، به مسائل کلیدی سیاست داخلی و خارجی کشور اشاره کرد. مجموعه این اظهارات، تصویری از رویکرد میانه‌روها به دولت آینده، نقش رهبری، اهمیت سیاست خارجی و لزوم اصلاح ساختارهای حکمرانی در سطح ملی و استانی را ترسیم می‌کند.
در برنامه «تلاقی» خبرگزاری ایرنا، سیدحسین مرعشی و سیدشهاب‌الدین طباطبایی درباره آینده دولت احتمالی دکتر پزشکیان در شرایط کنونی کشور به بحث و گفت‌وگو پرداختند. برخلاف معنای ذاتی «وفاق»، دیدگاه‌ها درباره آن متفاوت و گاه متعارض است.
از دید «سیدحسین مرعشی»، وفاق باید معطوف به ارتباط دولت با رهبری باشد و جز آن اصالتی ندارد. از نگاه «سیدشهاب‌الدین طباطبایی» به دلیل تجربه‌های دوران یکدست‌سازی و خالص‌سازی باید از دعوای جناحی و حزبی دوری کرد.
مرعشی در این میزگرد با اشاره به مهم‌ترین توصیه‌های خود به پزشکیان گفت: «نخستین توصیه من این بود که ایشان از رهبری فاصله نگیرند؛ این شاید بزرگ‌ترین خطای راهبردی جریان اصلاح‌طلب در سال‌های گذشته بود. رهبری، رکن رکین نظام است؛ جایگاهی که در قانون اساسی تثبیت شده و شخص حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، آخرین بازمانده از نسل نخست یاران امام(ره) هستند. در غیاب چهره‌هایی چون آیت‌الله هاشمی، شهید بهشتی، دکتر مفتح، آیت‌الله منتظری و دیگر بزرگان انقلاب، نقش رهبری امروز بیش از هر زمان دیگری منحصربه‌فرد است.
مرعشی ادامه داد: «مساله دوم که هم از نظر کارشناسی و هم بر پایه تجربه جمعی اصلاح‌طلبان مطرح بوده، اهمیت سیاست خارجی و روابط بین‌المللی در حل مسائل اقتصادی کشور است. بدون حل‌وفصل مسائل جهانی، اقتصاد ایران درمان نخواهد شد. خوشبختانه امروز با هدایت‌های رهبری و تلاش آقای پزشکیان و وزیر امور خارجه، کشور در مسیری قرار گرفته که سایه جنگ از سر ملت کنار رفته و افقی روشن برای همکاری‌های جهانی پدید آمده است.
یه اعتقاد مرعشی، پزشکیان با طرح موضوع وفاق سعی کرده، دولتش را از گردنه‌های سخت عبور دهد. این قابل درک و قابل فهم است اما این را به عنوان یک منش سیاسی مطلوب نمی‌توان تبلیغ کرد و بگوییم چیز خوبی شده است. وی با اشاره به واکنش‌های بین‌المللی گفت: «سه گروه از این مسیر عصبانی هستند: نخست، ضدانقلاب خارج‌نشین که در خیال خام خود تصور داشتند، فشارهای ترامپ می‌تواند نظام را فروبپاشد؛ دوم، نتانیاهو که امید داشت ایران منزوی باقی بماند؛ و سوم، تندروهای داخلی که با هر نوع مذاکره‌ای مخالفت می‌کردند. امروز روشن شده که مذاکره نه‌تنها ضعف نیست بلکه می‌تواند راه‌گشا باشد».
مذاکرات، نشانه‌ای از استحکام نظام بود
دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران همچنین در بازدید ۲۹ فروردین خود از خبرگزاری ایرنا، در گفت‌وگویی اختصاصی، با اشاره به مذاکرات اخیر مسقط گفت: «این گفت‌وگوها نشان داد برخلاف تبلیغات منفی، جایگاه جمهوری اسلامی در منطقه خلیج‌فارس و خاورمیانه مستحکم است. ایران می‌تواند به عامل ثبات و آرامش در منطقه تبدیل شود. این مذاکرات، نشانه‌ای از پختگی سیاست خارجی و استحکام نظام بود. مردم ایران نجیب‌اند و شایسته سختی‌های بیشتر نیستند. خوشبختانه، جهان امروز بیش از همیشه به منزلت ملت ایران واقف شده است».
مرعشی در ادامه به اهمیت اصلاح ساختار حکمرانی در سطوح استانی نیز پرداخت و گفت: «افزایش اختیارات استانداران اقدام مثبتی است اما مدل فدرالیسم برای ایران مناسب نیست. زمانی که من استاندار بودم، اختیارات گسترده‌تری در اختیار داشتیم. امروز با گسترش نهادهای نظارتی عملاً بسیاری از قدرت‌ها از استانداران سلب شده است. اگر بخواهم اکنون کارهایی که در کرمان انجام دادم را تکرار کنم حتی یکی از آنها نیز ممکن نخواهد بود».
او در پاسخ به حضورش در نشستی که وزیر کشور با مسئولان احزاب داشته، گفت: راسش را بخواهید من به احترام آقای وزیر کشور به جلسه رفتم اما اصلاً قبول ندارم که ما در مملکت ۱۲۰ حزب داشته باشیم؛ این یعنی ما اصلاً حزب نداریم نه اینکه ۱۲۰ حزب داشته باشیم! مگر در ایران ۱۲۰ نحله فکری و سیاسی وجود دارد که به تبع آن ۱۲۰ حزب داشته باشیم؟ حال اگر آقای پزشکیان از این گردنه اقتصادی عبور کرد و مشکلات مردم حل‌وفصل شد، می‌توانیم سامان سیاسی کشور و تقویت احزاب را به ایشان پیشنهاد بدهیم. به نظر من کشور حداکثر ۴ حزب می‌خواهد چون ما ۴ نحله فکری اصولگرایان میانه، اصولگرایان رادیکال، اصلاح‌طلبان میانه و اصلاح‌طلبان رادیکال داریم، بیش از این ۴ نحله در کشور تفکر دیگری وجود ندارد و واقعیت ندارد. بعد هم باید بپذیریم که هر نحله فکری به اندازه وزن رای و نفوذی که در مردم دارد به همان اندازه در حکومت حرف بزند. اصلاً نباید کسی حذف شود ولی هر کس باید به اندازه وزنش حرف بزند نه اینکه کسی که وزنی ندارد، بنشیند جای اکثریت.
